“Moet je nu alweer werken?!”

Deze week is de Week van de Werkstress. In heel Nederland zijn er verschillende organisaties die aandacht besteden aan de werkdruk op de werkvloer. Vanzelfsprekend ook in onderwijsland. Zo lanceerde Arie Slob als nieuwe Minister van Onderwijs een boekje over de ruimte in de regels, waarmee hij leerkrachten bewust wil maken van de professionele ruimte die men zelf heeft om keuzes te maken in de administratie binnen het onderwijs. Een sympathieke actie, waarbij hij ook via Facebook live contact zocht. Mooi dat de focus komt te liggen op de professionele keuzevrijheid, want daar ligt belangrijke invloed. En die strekt zich ook uit in de privésfeer. De steun van daaruit verdient meer aandacht.

Alles wat je aandacht geeft groeit

De aandacht voor werkdruk heeft tot nu toe alleen maar geleid tot een toename van werkdruk. Daarbij krijg ik de indruk dat dit negatieve effect in toenemende mate ook de privésfeer is binnengedrongen. “Moet je nu alweer werken?!” is een veel gehoorde klacht van partners die een relatie hebben met een leerkracht. Je wilt je werk goed doen en het lukt niet altijd om dat op school afgerond te krijgen, dus ga je thuis nog even verder. In veel branches is dat heel normaal, maar in het onderwijs lijkt er een taboe op te komen en dat is doodzonde, want dat creëert juist meer werkdruk. En het zorgt ook nog eens voor spanning in de relatie, iets waar veel onderwijsmensen bijzonder gevoelig voor zijn. Mensen die mij al langer volgen, weten dat ik derhalve niet voor niets de focus verplaats van werkdruk naar werkplezier. Die focus op wat je wel wilt laten groeien, gaat privé ook meer opleveren.

Kiezen voor wat echt belangrijk is

Een leerkracht die ik coach heeft op een prachtige manier laten zien hoe het anders kan. Zij weet heel goed waar zij energie van krijgt: leuke lessen. Maar ja, zij vond dat zij die niet thuis mocht voorbereiden.

Ook wordt zij helemaal blij van het creëren van sfeer in een leuk aangekleed lokaal. Maar ja, zij vond het zo’n gedoe om de bonnetjes van de Action te declareren. Op deze manier had zij meer belemmerende en tegenstrijdige overtuigingen die voorkwamen dat zij plezier uit haar werk haalde. Gek genoeg werd zij door minder werk alleen maar meer moe en moedeloos. Toen ik haar inzicht gaf in wat zij echt belangrijk vond en dat het haar eigen keus is wat zij daarmee zou doen, heeft zij de knop radicaal omgezet. Nu kiest zij ervoor om toch thuis tijd te steken in de voorbereiding van die geweldige les. Zij heeft geïnvesteerd in een heel gezellig lokaal en er voor gekozen om zich niet druk te maken over dat beetje geld dat het haar kost. Dat heeft geleid tot een toename van haar energie, omdat zij eindelijk weer bezig is met datgene wat haar werkplezier bezorgt.

Hoe het thuisfront wel kan ondersteunen

Dat leidde privé overigens niet direct tot enthousiaste reacties. “Moet je nu alweer werken?!” kreeg zij soms naar haar hoofd. De energie die haar werk haar opleverde, gaf haar evenwel de kracht om de confrontatie met haar partner aan te gaan. Want wat was diens bijdrage aan de balans tussen werk en privé? Hoeveel tijd bracht hij door op de voetbalvereniging? Het duurde even voor hij het zelf inzag en een paar weken was het niet gezellig in huis. Maar toen het kwartje viel, veranderde er radicaal wat in huis. Hij ging grenzen stellen in zijn beschikbaarheid voor de voetbalvereniging, zodat hij thuis meer beschikbaar was voor het huishouden en de kinderen. En niet onbelangrijk: er kwam juist ook meer tijd voor elkaar. Zo werd ook privé de focus verlegt naar plezier in de relatie en het gezin.

Jouw professionele keuzes kunnen ver reiken

Dus als je minder werkstress wilt, verleg je focus naar werkplezier en kies voorwat energie geeft en belangrijk voor je is in je vak. Doe dat ook privé. Laat je partner zien waar jij lol in hebt en kom samen tot een evenwichtige verdeling van de taken thuis, zodat je ook energie over houdt voor elkaar. Het is heel belangrijk dat het thuisfront weer positief wordt over jouw werk in het onderwijs. Het is supermooi en zinvol werk. En we hebben naarstig meer mensen nodig die dat weten. Want een belangrijk deel van de werkdruk moet opgelost worden door een groei in het aantal beschikbare leerkrachten. Hoe belangrijk is het dan dat jouw omgeving je steunt en de mooie verhalen verder vertelt. De inschikkelijkheid van het thuisfront mag zich zelfs zover gaan strekken, dat het normaler wordt dat leerkrachten meer dagen kunnen werken, omdat hun partner ook een deel van de zorg voor thuis op zich neemt. Want waarom zou je iets dat je geweldig vindt, maar 2 of 3 dagen in de week doen als het ook 4 dagen kan?

Wil je reageren op deze blog? Laat je reactie dan hieronder achter.

Deel deze blog met je netwerk