Ter herinnering aan mijn moeder, Loes Brezet-Brouwer

Op 23 maart is mijn moeder overleden. Het is op een manier en een moment geweest waar ik absoluut vrede mee heb. Toen ik op Facebook kort beschreef wie mijn moeder was, kreeg ik onder andere de feedback dat het in mijn persoon en werk herkend werd. Dat zette mij aan het denken en in de week die volgde, waarin ik bezig was met de herinnering aan haar, ontdekte ik dat zij in belangrijke mate de basis heeft gelegd voor waar ik nu mee bezig ben: het gedachtegoed van Waarderend Leiderschap verspreiden in het onderwijs. Daarom wil graag delen wat ik op dat gebied van haar heb meegekregen.

Haar carrière in het kort
Mijn moeder is haar carrière begonnen als onderwijzeres. In 1952 kwam ze van de kweekschool en mocht zij lesgeven aan een klas met 52 babyboomers. Naast deze baan volgde zij een Catechetenopleiding. Toen zij met mijn vader in Zeeland ging wonen, werd zij gevraagd om godsdienstonderwijs te geven binnen het speciaal onderwijs. Later, in IJmuiden werd mijn moeder gevraagd om aangepaste gezinsdiensten voor verstandelijk gehandicapten te organiseren. Daarin had zij haar eigen aanpak ontwikkeld en ontdekt hoe zij abstracte zaken voor deze doelgroep heel concreet kon maken, waarbij menig andere kerkganger ook eindelijk begreep waar het over ging. Haar expertise heeft zij vastgelegd in een drietal boeken en zo groeide zij uiteindelijk uit tot een autoriteit in haar vakgebied die tot in de DDR haar kennis deelde.

Liefde en acceptatie is de basis
Mijn moeder was liefde. Zij deed alles uit liefde. Zij wilde een open pastorie en was zeer gastvrij. Er kwamen vaak mensen aan de keukentafel hun verhaal doen. Mee-eten was nooit een probleem. Menig logee heeft enige tijd, soms tot maandenlang, bij ons vertoefd. Mensen voelden zich altijd snel op hun gemak. Zij had een basishouding dat iedereen mocht zijn zoals die was. Daar was zij oordeelloos in. Ongemerkt heb ik dat meegekregen, dat je anderen makkelijk hun verhaal laat doen als je hen accepteert zoals ze zijn. Dat is een essentiële basis voor Waarderend Leiderschap.

Morele grenzen bieden veiligheid en vrijheid
Dat betekende niet dat mijn moeder zondermeer accepteerde wat anderen deden. Zij maakte een strikt onderscheid tussen ‘zijn’ en ‘doen’. Op je daden kon je op morele gronden beoordeeld worden. Dat zijn grenzen die zij stelde uit liefde, omdat morele grenzen andere mensen juist vrijlaat. Zo’n helder beeld van wat je wel en niet kon maken, maakte de wereld voor ons veilig. Dat geldt ook voor Waarderend Leiderschap: mensen liefdevol kunnen confronteren met hun gedrag, juist om iedereen de vrijheid te geven hun mooiste zelf te kunnen zijn.

Aansluiten bij ieders eigen taal
Accepteren van mensen hun eigenheid was ook de basis in haar werk met verstandelijk gehandicapten. Mijn moeder nam hen uiterst serieus en benaderde hen met respect. Zij was ervan overtuigd dat zij ook in staat konden zijn om de essentie te begrijpen van het geloof en van Bijbelverhalen. Daarvoor verdiepte zij zich in hun belevingswereld, in hun taal en in de taal van de Bijbel en maakte zij de vertaalslag. “Ieder in zijn eigen taal” heetten haar boeken niet voor niets. Zij heeft voorgedaan hoe je met woorden beelden kan schetsen en zo zaken concreet en voorstelbaar kan maken. In Waarderend Leiderschap is het een belangrijke kunst om zo mensen, beelden en verlangens te verbinden. Je ontdekt veel kracht als je op zoek gaat naar de wijsheid die in de verhalen van mensen zit, hun belevingswereld leert kennen via hun taal en zo met respect de aansluiting kunt maken.

De kracht van vertrouwen in mogelijkheden en potentieel
Mijn moeder kon improviseren als de beste. Er was geen probleem, of zij wist er een oplossing voor. Dat is heel geruststellend, als je erop kunt vertrouwen dat het altijd wel goed komt. Dan durf je wat te proberen. Dat mocht ook. Je kreeg de ruimte om dingen te leren, je eigen fouten te maken en je eigen successen te boeken. Want als jij iets wilde, dan ging ze achter je staan. Zij geloofde in ons, dat wij konden bereiken wat wij wilden. Zij zorgde dat je op de juiste plek kwam en dan kreeg je zelf de verantwoordelijkheid om het waar te maken. Dat vertrouwen in de wilskracht, inzet, intenties en kwaliteiten van anderen maakt dat Waarderend Leiderschap werkt en mensen gaan schitteren.

Een schitterende erfenis
Zonder dat ik het door had, heb ik van mijn moeder een schitterende erfenis gekregen. Via mijn werk, kan haar liefde en vertrouwen doorwerken in de wereld. Dat maakt mij trots en dankbaar.

Wil je reageren op deze blog? Laat je reactie dan hieronder achter.