Hoe je ouders kan helpen zonder bemoeizuchtig over te komen

Uit de reacties op mijn blog “Waarom ouders voor leerkrachten een nachtmerrie kunnen zijn” blijkt dat er een grote behoefte is aan meer invloed op ouders. Men wil erkenning voor de eigen expertise. Soms hebben ouders beperkende overtuigingen en wil je als onderwijsprofessional dat zij van jou aannemen wat het beste is. Extra precair wordt dat als je het vermoeden hebt dat thuis zaken spelen die niet bevorderlijk zijn voor het welzijn en het leervermogen van de kinderen. Dan ontstaat de behoefte om je daarmee te bemoeien. Dat creëert een spanning die zelden leidt tot wat jij wilt. Hoe kan je ze dan toch helpen zonder in de valkuil van bemoeizucht te vallen?

Erken de autonomie van ouders
Als je vanuit je behoefte om je ermee te bemoeien ouders gaat adviseren, loop je het risico dat zij dat beantwoorden met ‘ja, maar…”. Dat zorgt eerder voor verdere verwijdering. Het helpt als je onderkent dat ouders autonoom zijn. Jij kan hen niet veranderen. Je hebt geen directe invloed op hun gedrag. Wel kan je hen helpen om een keuze te maken voor een andere aanpak.

De ouders zitten vol
Ouders die jouw hulp goed kunnen gebruiken, zitten vol met zorgen en emoties die hen bezighouden. Aanvankelijk is er in hun hoofd en gevoel nog helemaal geen ruimte voor jouw advies. Het beste kan je hen eerst ‘leeg laten lopen’ door vanuit oprechte belangstelling vragen te stellen over de situatie van hun kind en de omstandigheden thuis. Dat levert je gelijk meer informatie op voor een goed advies.

Benoem wat zij het liefste willen
Een probleem of een zorg is in de waarderende visie niets anders dan gefrustreerde droom. Wanneer ouders hun frustratie benoemen, schemert hun verlangen daarin door. Als je dat weet te benoemen, zullen zij met een zucht van verlichting laten blijken dat je hen echt begrijpt. Er ontstaat ruimte voor je expertise en je kan dat koppelen aan een concrete behoefte.

Vraag toestemming voor jouw expertrol
Stap vervolgens niet in de valkuil om van wal te steken. Je hebt nog één subtiele doch essentiële stap nodig om de mentale deur open te zetten voor jouw expertrol. Stel eerst nog een vraag waar zij ‘Ja, graag’ op kunnen zeggen. Bijvoorbeeld: “Vindt je het interessant als ik vertel hoe wij dat zouden kunnen bereiken?” Nog passender bij de waarderende aanpak is de opening om een hoogtepunt te onderzoeken in wat de ouders idealiter zouden willen bereiken. Bijvoorbeeld: “Vind je het goed als wij eens naar een situatie gaan kijken waarin jullie thuis de meeste rust in huis ervoeren?” Als je daar toestemming voor krijgt, heb je een behoefte gecreëerd en staan zij echt open voor jouw expertrol. Dan kan je samen aan oplossingen werken.

Wil je leren hoe je dat concreet aanpakt? Hoe je met ouders tot een samenwerking kan komen die het beste biedt dat het kind nodig heeft om te ontwikkelen? Download dan mijn e-book: “Samen ontdekken wat het beste werkt – Het effect van waarderende ouder- en leerlinggesprekken”

Deel dit bericht met je netwerk: