De vorige blog over “Orde is goed, maar richting is beter” heeft veel leuke reacties opgeleverd. Ik stelde dat je vooral verlangen moest aanboren bij leerkrachten en leerlingen als je wilt dat hun handelen richting heeft. “Hoe doe je dat, verlangen naar boven halen?” was een mooie wedervraag die mij gesteld werd. Daarvoor is het belangrijk om te weten waar verlangen op gebaseerd is.

Verlangen op basis van positieve ervaring
Verlangen resoneert in de eerste plaats met positieve ervaringen uit het verleden. Je wilt graag meer van datgene dat je goed is bevallen. Dat lijkt een inkoppertje, doch als de vraag is hoe je verlangen oproept, dan is het een belangrijke ingang. Bedenk maar eens hoe vaak je trek krijgt in iets lekkers, zodra je de bekende geur ervan ruikt, ook als je er daarvoor helemaal niet aan had gedacht. Zodra je de lucht ruikt van bijvoorbeeld verse koffiebonen, komt het verlangen naar een lekkere kop koffie naar boven. Herinneringen aan positieve ervaringen kun je oproepen. Het is in Waarderend Leiderschap een beproefd middel om mensen in geuren en kleuren te laten vertellen over momenten waarop zij op hun best waren. Verlangen komt daarbij als vanzelf naar boven drijven.

Verlangen op basis van voorstellingsvermogen
Herinnering alleen is niet een afdoende. Het is de aanzet van het proces. Het wekt onze belangstelling, onze interesse. Vervolgens gaat onze verbeelding met ons verlangen aan de haal. We gaan ons voorstellen hoe het is als datgene gebeurt wat wij ons wensen. Dat hebben wij ook nodig, want als wij ons geen positief beeld kunnen vormen van een onbekende situatie, zouden wij niet snel iets nieuws proberen. Als je reizen geweldig vindt, wordt je verlangen sterker als je gaat fantaseren over die ene reis die je altijd al wil maken. Wanneer je iemand hebt ontmoet waarbij de vonk is overgeslagen en je gaat je voorstellen hoe het is om met die persoon samen te leven, wordt je verliefdheid heviger. Hoe sterker onze beelden worden van ons ideaal, hoe groter het verlangen om het te realiseren. Dat is iets waar je de tijd voor moet nemen. Tijd die wij nu vaak niet meer hebben omdat wij in beslag worden genomen door van alles dat ‘moet’. Daarom is het in Waarderend Leiderschap belangrijk om de ander daadwerkelijk uit te nodigen om stil te staan bij diens ideale situatie en deze te schetsen in woorden en beelden.

Verlangen op basis van urgentie
Als je ideaal concreet is, ga je het eerder delen. Een verlangen dat je uitspreekt, wordt sterker. Uiteindelijk kan een verlangen zo groot worden, dat het urgentie krijgt. Het gaat dan voelen als een noodzaak om er wat mee te doen, als een drijvende kracht die misschien wel groter is dan jijzelf. Dan heb je je missie gevonden. Je hebt een waarde ontdekt die je de wereld niet kan onthouden. Je ziet dat bij bevlogen mensen, zoals bijvoorbeeld sommige kunstenaars. Begin oktober was ik in het Picassomuseum in Barcelona. Daar zag ik hoe veel en vaak Picasso kunst aan het creëren was. Het was steeds weer een grote ontdekkingstocht om dat uit te drukken wat hij wilde laten zien. Het voelde alsof het voor hem een noodzaak was om te creëren en te ontdekken. Dat vond ik vele malen mooier dan de kunst zelf.

Een Waarderend Leider nodigt mensen uit om hun verlangens te delen. Wat is jouw verlangen? En wil je dat delen? Of wil je gewoon reageren? Laat je reactie dan hieronder achter.

Deel deze blog met je netwerk.