“Hoe je waarderend confronteert”

“Ik weet niet of het waarderend is, maar ik heb hem duidelijk verteld dat het een hele domme actie was waarmee hij zijn toekomst had kunnen vergooien!” Dat vertelde een teamleider over een gesprek waarin hij een leerling streng toesprak. Ik vond het juist zeer waarderend en ik leg graag uit waarom. Want op de een of andere manier heeft men het idee dat waarderen en confronteren niet samen gaat.

Het misverstand
Eerst wil ik een misverstand de wereld uit helpen. Dat is het misverstand dat Waarderend Leiderschap gelijk staat aan positiviteit. Dat is geenszins het geval. Misplaatste positiviteit kan juist uitermate veel weerstand oproepen, omdat mensen zich dan niet serieus genomen voelen. Dat bepaalde situaties als negatief en problematisch worden ervaren, is vaak heel realistisch, logisch, begrijpelijk en bovenal menselijk. De waarderende manier van kijken onderscheidt zich vooral door de focus te leggen op hetgeen daadwerkelijk belangrijk is. Je belicht die kant van de werkelijkheid die het meeste van waarde is.

Confronteren om het potentieel  
In de ochtend had de teamleider nog een compliment aan de leerling gegeven. Waar het vorig jaar nog moeizaam ging, behaalde de jongen dit schooljaar goede resultaten en was hij serieus aan het werk. Daar had de teamleider het afgelopen jaar een aantal gesprekken voor gevoerd. Dat deed hij, omdat hij overtuigd was van het potentieel van de jongen en hij hem alle kans wilde geven. Juist dat geloof in de toekomst, maakt dat deze confrontatie waarderend was. Hij ziet dat de leerling het nodige kan bereiken en maakt hem duidelijk dat hij dat op het spel had kunnen zetten met zijn actie.

Confronteren uit liefde
De teamleider sprak de jongen zo aan omdat hij hem de best mogelijke toekomst gunt. Het ging dus niet om hemzelf, omdat hij bijvoorbeeld zelf het nodige geïnvesteerd had. Hij nam het niet persoonlijk. Het ging hem ook niet om de mogelijk schade die veroorzaakt had kunnen worden door de actie van de jongen. Hij reageerde niet uit angst, maar maakte zich kwaad uit liefde. De focus lag volledig bij de gevolgen die het had kunnen hebben voor de toekomst van de leerling en dat het doodzonde zou zijn van zijn potentieel. De focus lag bij wat het meest belangrijk was in de situatie en dat maakte het waarderend.

Confronteren vanuit vertrouwen
Tenslotte kon de teamleider de leerling op deze wijze confronteren, omdat hij er volledig op vertrouwde dat deze zijn toekomst zelf niet wil vergooien. Dat vertrouwen – dat mensen zelf ook het beste willen – maakt dat je hen daadwerkelijk serieus neemt. Een andere leider bracht in de intervisie een casus in waarin een leerkracht steeds kort verzuimde. Daar had hij last van en hij vond dat deze de kantjes ervan af liep. Hoe kan ik dat waarderend aanpakken, vroeg hij? Door ervan uit te gaan dat deze leerkracht juist wil werken! Misschien begint deze juist te snel met werken en is diens belastbaarheid nog niet op peil. Als waarderend leider kan je dan het gesprek als volgt beginnen: “Jij kan echt een geweldige leerkracht zijn en ik heb je graag op school, maar dan wel stabiel en continu. Daarom wil ik graag met je bespreken hoe wij dit patroon van kort verzuim kunnen doorbreken en jij aan de slag gaat als je het echt weer aan kan. Wat maakt dat je steeds weer zo snel aan de slag gaat?”

Heb jij ook een casus waarin jij je afvraagt hoe je iemand waarderend kan confronteren? En wil je dat delen? Of wil je gewoon reageren? Laat je reactie dan hieronder achter.

Deel deze blog met je netwerk.