Je raakbaar in plaats van kwetsbaar opstellen

Toen ik onlangs in een workshop vroeg hoe men een waarderend interview ervaren had, vertelde iemand dat je op een fijne manier wordt uitgenodigd om je kwetsbaar op te stellen. Het is inderdaad een gespreksvorm die door de vragen direct veiligheid biedt, waardoor mensen aan de ene kant makkelijk vertellen waar hun kracht ligt en aan de andere kant open zijn over wat ze nog willen ontwikkelen. Tegelijkertijd vroeg ik mij af of het woord kwetsbaar een passend en helpend woord is. Ter plekke kwam ik met een alternatief: je raakbaar opstellen. Wat is het verschil?

Wat bedoelen we ermee?
Je hebt vast wel eens gehoord van ‘de kracht van kwetsbaarheid’. Daarmee bedoelen we dat er kracht schuilt in het lef om open te zijn over wat er bij je speelt en hoe je zaken ervaart. Je laat iedere vorm van defensie zakken en je laat zien wie je bent. Daardoor heb je tegelijkertijd invloed op anderen. Mensen hebben namelijk de neiging om elkaar te spiegelen, dus je nodigt een ander uit om ook open te zijn. Er gebeuren dan vaak mooie dingen, zoals een doorbraak of een wending in een patroon of een relatie. Dus als openheid zo’n effect heeft, dan is dat heel krachtig.

Wat kwetsbaarheid ook oproept
Toch zit er iets in het woord kwetsbaarheid dat minder uitnodigend is. Het geeft aan dat je het risico loopt om gekwetst te worden en dat is iets dat je noch wilt doen, noch wilt overkomen. Daardoor kunnen mensen voorzichtig worden in hun benadering, want wat kwetsbaar is mag je doorgaans alleen met fluwelen handschoenen aanraken. Dat wordt extra benadrukt wanneer iemand expliciet zegt “Ik stel mij hier nu wel even kwetsbaar op”. Dat klinkt als: ik ben open en waag het niet om misbruik te maken van het feit dat ik mijn defensie laat zakken! Het kan zelfs ervaren worden alsof mensen een psychologische afstand creëren door een veiligheidsmarge in te bouwen, waardoor ze minder makkelijk geraakt kunnen worden door ‘projectielen’. Het voelt dan toch als een vorm van defensie, vanuit de angst om gekwetst te worden.

Wat als wij ons raakbaar opstellen?
Als je je raakbaar opstelt, dan kan dat alleen als je in de (psychologische) nabijheid van anderen gaat staan. Als een ander jou kan raken, kan jij de ander raken. De impact daarvan gaat verder dan alleen het spiegelen. Het wordt wederkerig. Jij kunt anderen raken met je verhaal en een ander kan jou raken met diens reactie. Daarbij is het raken juist de bedoeling, want je wilt effect hebben en beweging. Op raakbare afstand heb je invloed op anderen en laat je je door anderen beïnvloeden. Daarbij kan raken speels, liefdevol, troostend, en aanmoedigend zijn. Wanneer je je raakbaar opstelt, ben je in de nabijheid voor een schouderklopje, een boks of een handreiking. Er gaat niet alleen kracht vanuit, er gaat vooral vertrouwen en warmte vanuit. Het vraagt ook geen lef, het vraagt liefde en genegenheid. Het biedt veiligheid, juist omdat je laat zien dat het er is.

‘Raakbaar’ is ‘wel’-taal
Je raakbaar opstellen past al met al veel meer in het waarderend idioom, omdat het ‘wel’-taal is. Je kwetsbaar opstellen richt de aandacht op wat je niet wil: kwetsen en gekwetst worden. Terwijl ‘raakbaar’ de aandacht richt op wat je wél wilt: liefde, warmte, gelijkwaardigheid, impact, effect, beweging et cetera. Als wij ons raakbaar opstellen is de kans nog veel groter dat er mooie dingen gaan gebeuren.

Deel deze pagina met je netwerk: