Vaak hoor ik directeuren zeggen: “Als ouders met klachten bij mij komen, stuur ik ze door naar de leerkracht.” Logisch, want zij moeten er samen uitkomen. En als dat niet lukt, dan word je er alsnog bij betrokken. Als directeur ben je dan de sluitpost voor de escalatie. Maar ben jij wel het eindpunt? Of ben je niet veel belangrijker als beginpunt van ouderbetrokkenheid?

Leiders zijn cultuurbepalers
Jij bent als directeur bepalend voor de cultuur van de school. Dat merk je vaak het beste wanneer er een wisseling van de wacht heeft plaatsgevonden. Soms lijkt er bijna over nacht een andere wind en sfeer te waaien. Dan is het belangrijk dat je bewust bent van de normen en de standaard die je neerzet voor ouderbetrokkenheid. Jouw houding daarin en hoe jij erover denkt, uit zich in je taal en in de wijze waarop je op situaties reageert. Het is belangrijk dat je een visie hebt op ouderbetrokkenheid en op de waarde die de samenwerking met ouders heeft voor de kinderen en de school.

Leiders geven het goede voorbeeld
Een van de manieren waarop je bepalend bent voor de cultuur, is met het gedrag dat je zelf laat zien. Hoe praat jij met de leerkrachten over ouders? Praat je met hen mee, over lastige ouders en die bijvoorbeeld hun plek moeten weten? Of breng je over dat jij hen waarneemt als bezorgde ouders en dat hun inbreng serieus genomen moet worden? Ook je algemene gedrag in de omgang met problemen is een voorbeeld voor leerkrachten. Als leerkrachten alleen maar naar problemen kijken, is de kans groot dat jijzelf het ook vaak hebt over de zaken waar je geen invloed op hebt. En dat kan zomaar onbewust. Ik ken genoeg mensen die zeggen dat zij positief zijn, maar net zo hard klagen. Als jij echter steeds naar mogelijkheden zoekt, ze herkent, anderen erop wijst, ernaar vraagt, ze laat ontdekken, etc., dan wordt dat ook gemeengoed voor leerkrachten.

Leiders zijn een zichtbaar boegbeeld
Omdat je bepalend bent voor de cultuur, ben je gezichtsbepalend. En dan is het ook nodig om zichtbaar te zijn als directeur. Het valt mij op dat op veel sites hooguit de naam en de foto van de directeur is terug te vinden en meer niet. Een verhaal over wie je bent en waar je voor staat, is een zeldzaamheid. Toen ikzelf als ouder vorig jaar opzoek ging naar een nieuwe school voor mijn kinderen, was het voor mij zeer belangrijk om te weten wie de directeur was en welke cultuur zij uitdroeg. En daarin zal ik niet de enige zijn. Daarom wil ik alle directeuren uitnodigen om zich prominent op de website van de school te plaatsen met een verhaal erbij. Wie ben je? Wat kan men van jou verwachten? En wat verwacht jij van ouders. Welke rol wil je dat zij hebben in de school? Zet de toon, spreek de taal en zet zo de cultuur neer van ouderbetrokkenheid zoals je die wilt hebben. Het mooie is dat zo’n exercitie je uitnodigt om er bewust over na te denken en keuzes te maken. Als jij helder hebt hoe jij het wil hebben, wordt het eerder zo.

Inspiratie nodig?
Als je wilt weten hoe de waarderende aanpak in relatie tot ouders werkt en wat dat voor jou als boegbeeld betekent? Dan is de ééndaagse leergang Waarderende Oudergesprekken een mooie kans om taal en houding te vinden die ervoor zorgt dat je daadwerkelijk de toon zet en nauwelijks meer als sluitpost in de escalatie hoeft te fungeren.

Wil je reageren op deze blog? Laat je reactie dan hieronder achter.