Maar de vraag is: “Wat doen we in de tussentijd?”
De laatste tijd kom ik in coachingsgesprekken en trainingssessies vaak met een citaat uit de film “Alles is liefde.” Prins Valentijn (Jeroen Spitzenbergen) vraagt aan Kiki (Clarice van Houten) of hij haar naar huis moet brengen, waarop zij antwoord: “Ik sta hier eigenlijk op de ware te wachten.” Waarna hij zegt: “Wie niet hè. De vraag is: wat doen we in de tussentijd?” Deze vraag nodigt je uit om niet af te wachten en aan de slag te gaan met wat je in handen hebt. En als je er langer bij stil staat, ontdek je dat deze vraag misschien wel de kern van het leven raakt.
Wachten tot alles weer kan
We zitten al sinds half december in een lockdown. Af en toe kan er weer net iets meer, maar net zo vaak worden velen teleurgesteld in hun hoop op meer versoepelingen. Mensen worden moe van online vergaderen. We zien elkaar nauwelijks live. We kijken zo uit naar de zomer, waarin bij voldoende vaccinaties er weer van alles mogelijk wordt. Dat is ‘de ware’ waar we nu allemaal naar verlangen. Als we echter bezig blijven met wat tot die tijd niet kan, worden we depressief. Of we worden vanuit verzet zo los met de maatregelen dat het risico bestaat dat het juist erger wordt. Arjan Lubach zei in zijn laatste uitzending terecht: “Houd vol! Het wordt echt beter.” Alleen de vraag is wel: wat doen we in de tussentijd?
Of verleg de focus naar wat wel kan
Zo waren er in de afgelopen sessies schoolleiders die zeiden: we kunnen de klassen niet in, dus ik kan nu geen klassenbezoeken doen, terwijl het zo belangrijk is om te weten hoe het gaat. Wat kan dan wel in de tussentijd? Misschien kun je een les laten opnemen en samen terugkijken. Ook kun je een les op afstand volgen via Zoom en er daarna een gesprek over voeren. Dus zolang je de klas niet in kan, zijn er verschillende mogelijkheden om de lessen op afstand te volgen. Ook waren er schoolleiders die aangaven dat de leerkrachten de contacten onderling misten. Teamvergaderingen via Teams waren daarvoor onbevredigend en op school mag men ook niet samen lunchen. Wat kan dan wel in de tussentijd? Stel je voor dat leerkrachten na de laatste les even in tweetallen een wandeling maken. En dat jij daar als leider een rooster voor maakt zodat iedereen elkaar weer een keer spreekt. Misschien kan je per keer zelfs een vraag meegeven waar ze het over kunnen hebben, zodat nuttige inzichten uitgewisseld worden. Zo kunnen zelfs processen in de schoolontwikkeling doorgaan. Dus zolang het niet spontaan kan, organiseer je het in de tussentijd en kan je er nuttige richting aan geven.
Ook na deze Coronatijd
Wanneer straks alles weer mogelijk is, komen er andere verlangens naar ‘de ware’. Zo zijn er genoeg mensen met een verlangen, die wachten tot de omstandigheden ideaal zijn. Perfectionisme kan ons tegenhouden om daadwerkelijk stappen te zetten. Dus zolang de omstandigheden niet perfect zijn, wat doen we in de tussentijd? Als je dolgraag anders les wilt geven, maar je wacht tot daar een bepaalde methode voor is aangeschaft of ontwikkeld, wat doe je dan in de tussentijd? Of als jongeren niet weten wat zij later willen worden, wat hun ware bestemming is. Dan kan je wachten tot je het weet, maar de vraag is, wat doe je in de tussentijd? We kunnen wachten op een nieuwe regering die nieuw beleid gaat maken voor het onderwijs. Die wat gaat doen aan het leerkrachtentekort etc. We kunnen wachten tot anderen wat gaan doen, maar de vraag is, wat doen we in de tussentijd?
Want de tussentijd is de mooiste tijd
Als we echt aan de slag gaan met die vraag, ontstaan juiste de mooiste dingen. Als je om moet gaan met beperkingen, word je pas echt creatief. Als je geconfronteerd wordt met imperfectie, ervaar je pas de waarde van compassie en liefde. Als je onzeker bent, sta je juist open voor nieuwe ervaringen en kun je zoveel leren. Juist in het niet weten ligt de ruimte om te ontdekken. Als je wacht op de ware en ondertussen bezig bent om te zien wie er in de buurt is, dan vind je eerder de ware. Net als Kiki in Alles is liefde, want Prins Valentijn bleek haar ware te zijn. Dus laten we de tussentijd goed benutten.
Dat leerden we van de Koningin van de tussentijd
Afgelopen week hebben we afscheid genomen van Bibian Mentel. Zij was wat mij betreft de koningin van de tussentijd. Vanaf haar 28e ging ze van operatie naar operatie. Zij heeft een onevenredige hoeveelheid teleurstellingen en tegenslag gekregen. Toch keek ze steeds naar wat wel mogelijk was. Bijzonder dat we net voor Pasen afscheid hebben genomen van zo’n prachtig opstandig mens. Ondanks de pijn en het verdriet, was Bibian opgewekt. Ze ging niet bij de pakken neerzitten, maar stelde haar doelen bij. En wat deed ze in de tussentijd? Leven! Met volle teugen, genieten van alles dat waarde had voor haar. Bezig zijn met wat ze voor anderen kon betekenen. In de tussentijd vond Bibian niet alleen zin in het leven, ze maakte het zinvol. Als het leven kort is, dan weet je wat de waarde is van de tussentijd.
Dus, wat doe jij in de tussentijd?
Deel deze pagina met je netwerk:
Wat een leuk stukje en wat mooie vraag die de dingen die mogelijk zijn meer aandacht geeft! Het sluit aan bij hoe we flexibel kunnen meebewegen met waar de situatie om vraagt. Wat doen we in de tussentijd, wat kan er wel? Laatst na een paar “bluh-dagen” vroeg ik me af: als ik nu wakker word in dit leven, met deze regels in deze situatie, wat zou ik dan willen gaan doen? Als werk? In mijn vrije tijd? Waar zou ik plezier van krijgen? Wat zou ik niet meer doen? Als je daarover verder durft door te denken, weet je dat we echt een nieuwe maatschappij moeten/mogen creëren, met andere manieren van werken, met een andere manier van onderwijs aanbieden én met andere ontwikkeldoelen. Ik ben enorm nieuwsgierig naar hoe we dat met elkaar voor elkaar gaan krijgen.
Beste Sylvia,
Bedankt voor je enthousiaste reactie. Om bij je laatste vraag aan te sluiten ‘hoe kunnen we dat met elkaar voor elkaar krijgen’, als het gaat om onze mentaliteit, dan hebben een paar mensen een poging gedaan om dat in dit boek te beschrijven: https://www.argumentenfabriek.nl/nl/mentalevooruitgang
Tegelijkertijd vind ik het zelf vooral fijn om te kijken wat ikzelf kan doen en zo mijn steentje bij te dragen. Want dat kan ik doen in de tussentijd. Gaande weg komt er dan wel een ‘met elkaar’.
Bijzonder goed, Aart. Het is me uit het hart gegrepen. Het is een variatie op “Wacht niet op het volmaakte, maar ga aan de slag met wat nu al kan.” Niet alleen nu zijn we aan beperkingen gebonden. Eigenlijk ben je bijna altijd aan beperkingen gebonden, al was het maar: de beperkingen van je eigen karakter en aanleg.
Dank je wel! En die beperkingen maken het juist zo uitdagend, interessant en leerzaam.