“Wat is het voordeel van de dramadriehoek?”

Daar houd ik van, vragen stellen die mensen hun brein doen kraken en tegelijkertijd de focus verleggen. Het lijkt ongerijmd, dat er een voordeel kan zijn van een situatie die je als vervelend of ronduit ellendig ervaart. En toch zijn het dit soort waarderende vragen die nieuw perspectief bieden en het begin kunnen zijn van een verandering in mindset en het kijken naar andere mensen. Niet om alles zo nodig van de positieve kant te bekijken. Meer omdat meer van hetzelfde je gevangen houdt in de dramadriehoek: de Bermudadriehoek van de menselijke interactie. Hoe merk je dat je erin zit?

Schuld is een kernthema
In de webinar leer je hoe de dramadriehoek precies in elkaar zit, maar in deze blog kan ik je twee subtiele signalen meegeven die aangeven dat je er midden in zit. Ten eerste gaat het erom dat de schuldvraag een rol speelt. Iemand heeft ergens last van en daarvoor dient een schuldige aangewezen te worden. Bijvoorbeeld: iemand zegt “Moet ik dat plan echt zo gedetailleerd uitwerken?” en een andere reageert met “Ja, sorry hoor, maar dat heb ik niet bedacht.” Dan speelt op subtiel niveau wie er schuld is aan het extra werk waarop men niet zat te wachten.

Herhaling duidt op een patroon
Een ander subtiel signaal is het woord “weer” in de zin van “het herhaalt zich”. Dat woord kan in een uitspraak van iemand zitten, maar ook in je gedachten op de achtergrond een rol spelen. Ook als je iemand op de meest vriendelijke manier te woord staat, kan je in je achterhoofd denken: “Gaat ze weer zeuren over de compensatie van die studiedag”. Het verleden speelt dan een vervelende rol in geautomatiseerde interpretaties van andermans gedrag. Daarbij is herhaling het kenmerk van een patroon. De negatieve verwachtingen in de interactie houden het patroon in stand. We slepen ons verleden mee. Daarin zijn we teleurgesteld in wat anderen hebben gedaan of gezegd. Zaken zijn onvoldoende uitgesproken, opgelost en afgerond. Het is ballast en maakt ons onvrij. Ook onvrij om er eens anders naar te gaan kijken.

Gevoelens van onmacht zijn juist de sleutel
Kenmerkend aan de dramadriehoek zijn dan ook gevoelens van onmacht. Er zijn altijd mensen in de interactie betrokken die het idee hebben dat zij niet in staat zijn om de situatie te veranderen en de schuld daarvoor bij een ander leggen. Het voordeel van onmacht is, dat er blijkbaar iets heel belangrijk is dat iemand wil. Iemand wil eigenlijk iets constructiefs en positiefs, maar wordt gefrustreerd in het bereiken daarvan. Waarderend Onderzoeken gaat uit van het adagium: een probleem is niets anders dan een gefrustreerde droom. Dus het voordeel van de dramadriehoek, is dat het onze neus drukt op wat feitelijk voor ons heel belangrijk is. En in wat wij willen zit energie, zit motivatie voor vooruitgang en verandering. Dus daarin zit ook het hefboompunt om de negatieve interactie te doorbreken.

Als je graag wilt weten hoe jij kan ontsnappen aan de dramadriehoek en alle actoren weer hun gevoel van invloed kan teruggeven, dan kan je dat leren in de webinar “Hoe je negatieve interactiepatronen doorbreekt.”

Heb jij interessante voorbeelden van dergelijke interacties, dan kan je mij mailen of een reactie onder de blog plaatsen. Als je het interessant vindt, kan ik het als casus behandelen tijdens de webinar.